3 rozdział

                                                                 3

Od tamtego pamiętnego pocałunku minęło już pięć dni. Przez te pięć dni nowego życia spędziłem z Amy. Przy niej czuję się jako nowonarodzony. Max z Dre co chwilę się kłócili i co chwilę mnie i Amy wciągali w rozwiązanie sporów. Oni w ogóle do siebie nie pasują. Znają się zaledwie pięć dni , a kłócą się jak dwa matoły , które znają się wieczność. Czasem ochota się we mnie bierze ,żeby udusić ich. Od czasu do czasu w mojej głowie pojawiają się wizje jak ich duszę, albo im w głowę strzelam. Te kłótnie są bezsensu ,ale irytują strasznie. Obydwoje wciągają mnie i Amy w te swoje spory. Niestety zawsze staramy się im pomóc. Czasami to po prostu sobie z nich żartujemy.

- Amy ! Powiedz mu ,że mam rację! – darła się Dre.

- Mmm? Ale o co chodzi ? –spytała odrywając się ode mnie.

- On twierdzi ,że umieram po dwóch piwach. Ale ja umieram po sześciu!

- Umierasz po pięciu. – powiedziała Amy.

- I ty przeciwko mnie?

- Och no daj spokój.

- Niedługo będziesz po stronie tego jełopa – wskazała na Maxa – A w tedy zamieszkam na molo.

- Hej! Nie nazywaj mnie jełopem! – oburzył się Max.

- Jełop, jełop, jeło… - i urwała bo Max zaczął ją namiętnie całować. Gdy skończył powiedział- to jest mój sposób na uciszenie Dre.

- Och dzięki – obdarzyła go morderczym spojrzeniem. Max zaczął się do niej głupio szczerzyć,  ja z Amy umieraliśmy ze śmiechu. – kiepsko całujesz. – rzekła po chwili.

- Ale tobie się podobało.

- Wcale nie! Kłamiesz! – i na nowo zaczęli się kłócić. Ja z Amy szliśmy obok nich, a na horyzoncie pojawiły się dwie postacie. Gdy te dwie postacie były blisko nas rozpoznałem je. Chris i Cassie. Cassie popatrzyła się na Maxa smutno ale też z ulgą na twarzy, a Chris obdarzyła wyjątkowo podłym spojrzeniem Amy. Po tej akcji szliśmy do domu w milczeniu. Oczywiście odprowadzałem Amy , a Max odprowadzał Dre.

- Amy..- zacząłem, a ona mi przerwała.

- Nie Oliver. Nie tłumacz się. Przecież codziennie była mojego chłopaka patrzy się na mnie morderczym wzrokiem.

- Ja naprawdę chcę Ci to wytłumaczyć ,bo się podle czuję.- Amy już otworzyła usta, ale szybko je zamknęła na znak ,że mogę mówić. – Ona była moją byłą, fakt. Ale to ja z nią zerwałem dwa lata temu ,bo ona była tylko ze mną dla mojej forsy. A raczej forsy moich rodziców. W każdym razie jej nie kochałem, tylko rodzice mnie z nią zeswatali i kazali mi kupować jej prezenty, żeby była ze mną długo. Ja myślałem, że ona jest jakaś normalna ,jedyna w swoim rodzaju. No i fakt. Jest jedyna w swoim rodzaju, bo chciała mojej kasy. – przerwałem i popatrzyłem na nią. Błądziła wzrokiem po oceanie. – Chciałem, żebyś wiedziała.

Lepiej usłyszeć najgorszą prawdę ,niż najlepsze kłamstwo. Związek buduje się na prawdzie, na zaufaniu. Nie chciałem by straciła do mnie zaufania. Kocham ją jak nigdy nikogo nie kochałem.

- Rozumiem. Eh. To okropne jak ludzie potrafią innych wykorzystywać. I to tylko dla dobytku materialnego.. –przerwała, bo usłyszeliśmy głośne cmoknięcie. Oczywiście. Dre i Max. Ah Ci oni.

- To może my pójdziemy – wskazałem na Maxa.

- Okay. – pocałowała mnie w policzek. – Do jutra.

- Pa.

Amy weszła do środka, a ja odciągnąłem Maxa od Dre i pociągnąłem go za sobą. Miał niesamowicie nieogarniętą minę. Zawlokłem go do auta i odwiozłem. Po drodze rozmawiałem z Maxem o Cassie i Chris.

- Nie wiem co mu z nimi zrobimy. Dre możliwe ,że masz bezpieczną ,ale co z Amy? – powiedziałem mu.

- No wiesz. Chris nie zrobi nic ,jeżeli będziesz w pobliżu. Spędzaj czas z Amy,  to Chris nic jej nie zrobi.

- Racja. Ale wiesz. Czasem też trzeba zrobić coś samemu. To w tedy ona będzie sama.

- No to trzeba pogadać z Chris.

- Nie chcę z nią rozmawiać! – krzyknąłem.

- Jak chcesz. – powiedział – Masz fajki?

Rzuciłem mu pudełko fajek. Popatrzył się na mnie i rzekł – stary. Najlepsze fajki we wszechświecie posiadasz. Uśmiechnąłem się. Jak bym nie wiedział- pomyślałem.

Dojechałem na podjazd domu Maxa. Powiedziałem mu dobranoc i rzuciłem mu pełną paczkę fajek. Mam w samochodzie jeszcze siedem takich paczek. Max podziękował i też życzył mi dobrej nocy bez Amy. Zaśmiałem się. W końcu odjechałem.

Jadąc do domu słuchałem Escape the Fate. Świetny zespół. Zapaliłem. Popatrzyłem na drogę i stwierdziłem, że jest strasznie pusto. No tak. Jest już przed pierwszą i zazwyczaj o tej porze jest pusto.

   Po kilku minutach byłem już na podjeździe do mojego domu. Zauważyłem ,że samochody rodziców stoją na naszym parkingu więc zapewne są w domu. Zaparkowałem samochód i wysiadłem z niego. Popatrzyłem chwilę na niego i stwierdziłem ,że jutro muszę go umyć. Był strasznie brudny.

Otworzyłem drzwi od domu i wszedłem do domu. Zawołałem, że jestem. Nikogo to nie ruszyło więc poszedłem do kuchni. Tam właśnie byli rodzice i jedli kolację. Ledwo podnieśli głowy i mama się ze mną przywitała.

- Cześć skarbie. Co tak wcześnie?

- Nie było co robić.

- Aha. Synku zostawimy Ci pieniądze i zatankuj swój samochód.

- Okay mamo. Dzięki. Ja idę do pokoju.

- Nic nie zjesz ?

- Jadłem na mieście.

- OK. To idź.

Poszedłem od siebie. Włączyłem laptopa i włączyłem chatroullete i moje życie stało się jeszcze gorsze. Ale w sumie poznałem niezłe osoby. Było tam kilku „nugusów” ,które powiedziały ,że jestem Gargamelem.

  Po kilku nie udanych rozmowach w końcu wyłączyłem laptopa. Odwiedziłem łazienkę i siedziałem w niej około dwudziestu minut. W końcu powróciłem – do ciepłego łóżka ,bez Amy ,bez Internetu ,ale za to z obrzydzonym życiem.

  Gdzieś tak po godzinie rozmyślania przypomniałem co dzisiaj się stało na plaży. Chris. Ta głupia dziewoja. No wyślę płatnych zabójców by ją ukatrupili. MAM JEJ SERDECZNIE DOSYĆ.